Axel Vervoordt zoveel passie voor schoonheid

Wanneer je de gelegenheid krijgt om even te verwijlen in de biotopen van Axel Vervoordt, het prachtige okerkleurige Middeleeuws kasteel in het bosrijke ’s Gravenwezel of de gerenoveerde gebouwen van de voormalige jeneverstokerij Meeus, gelegen langsheen het kanaal in Wijnegem, dan kan je niet anders dan zijn ongekende passie voor schoonheid inademen. Axel Vervoordt zat het verzamelen van mooie dingen al van jongsaf in het bloed en nu zijn zonen Boris en Dick al een tijdje mee in de zaak zijn gestapt, kan de estheticus zich ten volle uitleven in de filosofie van schoonheid en kunst, een filosofie en een visie waarin de grootsten der aarde zich helemaal kunnen vinden. “Ik ben nu productiever en creatiever dan ooit”, glundert hij. 

Axel Vervoordt begon als antiquair en wist zich samen met zijn vrouw May al snel te onderscheiden. Hij zocht en zoekt nog steeds de dialoog op tussen meubels, decoratieartikelen en kunstobjecten. De synergie, de relatie tussen de verschillende elementen van een interieur is voor hem essentieel. Echt bekend raakte Axel Vervoordt wanneer hij in de jaren zestig de Antwerpse Vlaeykensgang met zijn zestien pittoreske renaissancehuisjes van de sloop redt en er zelf ook gaat wonen. Vandaag is het nog steeds eigendom van de familie, woont zijn zoon Boris er en is er sinds enkele jaren een kunstgalerij waarmee hij een forum biedt aan hedendaagse kunstenaars. In de jaren tachtig verhuisden Axel en May Vervoordt naar het kasteel van ’s Gravenwezel dat zij prachtig restaureerden en tevens als tentoonstellingsruimte gebruikten. Hun medewerkers hadden er hun kantoren in de bijgebouwen.

In Kanaal toont de zaak Axel Vervoordt een groot deel van de eclectische kunstcollectie en ook de meubellijn ‘Home Collection’ heeft er een plaats gekregen. Axel Vervoordt organiseert er met zijn vzw Inspiratum ook graag muzikale avonden met het werk van hedendaagse (klassieke) componisten. Met de opbrengst steunt hij andere culturele producties. Met de Axel & May Vervoordt Foundation wil het echtpaar zijn privé-verzameling bij elkaar houden en beschermen. Er komt daarvoor een eigen museum, ontworpen
door Bodgan en Van Broeck op de site van Kanaal. Centraal, in de mouterij waar vroeger het graan werd gezeefd, werd reeds het imposante kunstwerk ‘At the Edge of the World’ uit 1998 van de Indiaans-Londense kunstenaar Anish Kapoor geïnstalleerd.

Met veel oog voor de authenticiteit van de site ontwikkelt de bedrijfspijler ‘Axel Vervoordt r.e. (red. Real Estate)’ momenteel in Kanaal ‘A City in the Country’. 

Het gaat om een groot Master Plan waarbij drie Belgische architectenbureaus en een Frans landschapsbureau betrokken zijn, goed voor 100 appartementen en lofts, met op de gelijkvloerse verdiepingen faciliteiten zoals een bakkerij, een versmarkt, een restaurant, wellness,… De bestaande pakhuizen van de oude stokerij en silo’s van de mouterij worden in het project geïntegreerd. 

Meer dan een decorateur bekijk ik meer de filosofische kant

 

Was het al heel vroeg duidelijk dat u beroepshalve een creatieve richting zou uitgaan of is de interesse voor een creatief beroep pas later gegroeid?

Axel Vervoordt: “Je legt natuurlijk een hele weg af, en die weg blijf je ook afleggen. Ik vind dan ook dat het boeiendste de wegen zijn, die je aflegt, en niet het doel, maar ik wist al heel vroeg dat ik deze richting zou uitgaan. Ik was nog jong toen ik begon te verzamelen en al interesse had voor mooie dingen en voor de natuur. Toen ik nauwelijks zes, zeven jaar oud was, wilde ik dingen al een betere plaats geven. Zag ik bijvoorbeeld bloempjes in de wei, ik stak ze al in een aardenwerken potje en probeerde dat in onze straat te verkopen.”

U bent ondertussen al ettelijke jaartjes aan de slag. Werkt u vandaag, door het feit dat nieuwe technologieën en innovaties (digitalisering, domotica,…) elkaar steeds sneller opvolgen, op een andere manier dan vroeger? Heeft ICT een invloed op uw manier van werken? Ook op de projecten zelf?

 
Axel Vervoordt: “Voor mij persoonlijk vind ik de computer een enorm interessant communicatiemiddel. Het enige probleem is misschien dat ik dagelijks honderden mails krijg, die ik ook moet doorworstelen. Maar ik doe ook veel zaken in Japan en Amerika, in verschillende tijdszones dus. Heel gemakkelijk is dat ik aan iets kan denken en dat gewoon kan mailen, zonder rekening te moeten houden met de tijdszones. Je krijgt ook vlug antwoord. En natuurlijk is de computer ook heel belangrijk voor onze bedrijfsvoering, ik denk bijvoorbeeld aan het inventariseren van de kunst en de voorwerpen, die wij inkopen. Maandelijks gaat het gemakkelijkom twee- tot driehonderd stuks.”

Hebben uw ervaring en leeftijd een invloed op de projecten?
Heeft u dat zien evolueren door de tijd?

Axel Vervoordt: “Het is voor mij eigenlijk altijd heel evident om te opteren voor abstracte kunst en authentieke dingen. Voor dingen die wel duur kunnen zijn, zoals een schilderij van Fontana of van Mark Rothko, maar die in se puur zijn, en geconnecteerd zijn met de aarde, ontstaan zijn vanuit intense kracht en een sacraliteit in zich dragen,… Bij kunst gaat het over de ziel en over de geestelijke waarde, veel meer dan om esthetiek. Een denkwijze waarbij het veel meer gaat over de geest dan over de materie. Het gaat op dat moment dan niet over decoratie. Uiteindelijk heeft het daar voor mij nooit over gegaan. Zelf heb ik daar een constante weg in afgelegd, maar door het internationaal publiek werd ik beschouwd als een decorateur en daar heb ik het altijd moeilijk mee gehad, omdat ik veel meer de filosofische kant van de ziel bekijk, meer zoek naar de harmonie en naar de geestelijke inspiratie. Sinds enkele jaren ben ik ook curator van internationale tentoonstellingen in Venetië en beweeg ik me tussen collega-curators waarmee een superdialoog ontstaat. Ik inspireer die collega’s en zij inspireren op hun beurt mij, en dat is heel boeiend.” 

Wat maakt of een nieuw interieur of project succesvol is of niet?

Axel Vervoordt: “Als de mensen die erin wonen, gelukkig zijn, dan is het project geslaagd. Een huis moet eerst en vooral een thuis zijn, de beste plek van de hele wereld, waarin mensen geluk en comfort vinden. Ze moeten bij een nieuw interieur de indruk hebben dat ze er al jaren in wonen, zelfs als het interieur heel actueel is. Alles moet evident aanvoelen. Anders is het in publieke gebouwen. Daar gaat het meer over de architectuur, de ruimtes,…” 

Wat vindt u zelf uw mooiste, uw meest indrukwekkende realisatie?

Axel Vervoordt: “Het is voor mij moeilijk om er één realisatie uit te halen. Er zijn zoveel projecten die me genoegdoening geven: de Vlaeykensgang, het kasteel, het domein errond,… Maar ook bij klanten werden mooie dingen gerealiseerd. Uiteindelijk is een heel leven een levenswerk, en dat is boeiend. Ik ondervind nu, met het ouder worden, dat ik met minder tijd veel meer kan doen. Ik vind mezelf nu productiever en creatiever dan ooit.” 

Waar haalt u uw inspiratie?
Axel Vervoordt: “Uit vele dingen. Uit de natuur, maar ook uit het één zijn met alles. Uit de Zero-kunst, de Japanse Gutai-kunst, uit de Oosterse en de Westerse filosofie, de zoektocht naar het universele. Ook muziek kan mij inspireren.”

(De Gutai-groep is een groep avant-garde kunstenaars die werd opgericht in 1945 in Osaka (Japan), onder leiding van Jiro Yosihara. Zero is een Europeseavant-garde kunstbeweging uit de periode 1958-1966, red.)

Axel Vervoordt: “Ik zal nog niet snel met pensioen gaan. Maar mijn toekomst is enorm geëvolueerd doordat mijn twee zonen, die gelukkig heel bekwaam zijn, mee in de zaak zijn gestapt. Dick houdt zich vooral met het vastgoed bezig en Boris heeft de kunst- en antiekzaak in handen. Zo heb ik veel meer tijd voor het filosofische en daar ligt nog veel werk op mij te wachten, met het schrijven van boeken en het organiseren van tentoonstellingen en denktanks. Ik houd er ook van om salons te organiseren met fysici, musicologen, artiesten,… Dat is misschien wel mijn grootste inspiratiebron. Nu ben ik volop bezig met de organisatie van de internationale tentoonstelling ‘Proportio’, die in 2015 in Venetië plaatsvindt. Ook dat is een belangrijke inspiratiebron voor mij.”

Waaraan moeten uw medewerkers voldoen?
Wat verlangt u van uw medewerkers?
Axel Vervoordt: “Onze medewerkers moeten heel bekwaam zijn in hetgeen ze doen. Ze moeten ook goed weten wat ze kunnen en niet kunnen en ze moeten ook gemotiveerd zijn. Last but not least hoop ik dat ze ook gelukkig zijn in wat ze doen. Ik houd er ook van dat mijn medewerkers  universeel denken, onze filosofie begrijpen en uitdragen, erover gelezen hebben, zodat ze dat ook mee kunnen overdragen naar de klanten.”

Is er een verschil in ontwerpen voor bedrijven en voor particulieren?

Axel Vervoordt: “Er is zeker een verschil. Voor particulieren wil je het portret maken van de mensen die in het huis wonen. In dat verband is persoonlijk contact met de bewoners heel belangrijk. Voor de overheid zoek je meer naar een uitstraling, een betekenis voor het gebouw, de ruimte zelf. Iets heel local dat tegelijkertijd heel global is.” 

Ambassadeurs is een blad voor bedrijfsleiders die ook willen genieten van het leven. Waarvan kan u genieten? 

Axel Vervoordt: “Ik geniet enorm wanneer ik mezelf nuttig kan voelen, wanneer ik zelf de handen uit de mouwen heb kunnen steken, wanneer ik creatief ben geweest en andere mensen gelukkig gemaakt heb. Ik werk hard, maar daarnaast geniet ik inderdaad ook graag van het leven. Ik drink graag een glas goede wijn en ik eet graag lekker. ’s Avonds brand ik wat kaarsen, ik steek de open haard aan, en mijn vrouw en ik houden ervan om mooie bloemen in huis te hebben. Ik wandel ook graag in de tuin. Voor zulke dingen neem ik tijd. Zo nemen mijn vrouw en ik ook bewust drie keer per dag tijd om aan een gezellige tafel te eten. Dat is jammer genoeg een cultuur die verloren gaat, zeker in de Verenigde Staten, met al dat fast food. Just order when you’re hungry is het motto en mensen zitten daarbij niet meer aan tafel. Hoe hard ik ook werk, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, voor ons is het heel belangrijk om samen een uur aan tafel te zitten en te praten, niet over het werk, maar over andere dingen.”